poezie IV

NAUCZYCIELKA Z IBIZĄ

Jedzie Kati z daleka

Czuć perfumy od metra,

Jej energii, czar pryska

Samochód tak szybko błyska.

Drzwi zamknięte, kluczyk w ręku,

A torebka nie domknięta

Duże kroki, płaszcz rozwiany

No i uśmiech..... doskonały.

Uczeń szybko nadrabia braki,

Bo inaczej...straci, zrozumienie Kati.

Już kołatka puka,

Uczeń kartki szuka,

I zaczyna się nauka.

Wiedza, pasja, synonimy,

W mianowniku już ruszymy,

A narzędnik, jeszcze czeka

Bo dopełniacz, to krótka rzeka.

A czasami tłumaczenie,

Było dla nas utrudnieniem.

Teksty moje te z łaciny

Napędzały jej turbiny.

Dni, godziny, piękne chwile

Spędzaliśmy razem mile.

Ta nauka to stworzyła,

Że mój Polski już zdobyła.


Poezie dedicata profesoarei de limba polona.

                                                             
                                                                                          Wiola si Raul Boncut
                                                                                              Leszno, luty 2015